Strach u dziecka, co robić?

– „Boję się, nianiu…” – słyszę cichutki głos Marysi. Za kilka godzin idzie ze swoją mamą na pobranie krwi. Co najmniej raz w roku ma to badanie, ale i tak strach bierze górę. Nie chce bawić się, ani czytać ulubionej książki. Wtula się we mnie i pochlipuje…

Mnóstwo razy słyszałam te słowa od swoich podopiecznych. Tak naprawdę strach towarzyszy mi w pracy od zawsze. Dotyczy wielu sytuacji, choćby :

😯 zabawy na placu zabaw

– wejście na zjeżdżalnię i zjechanie z niej

– wejście na ściankę wspinaczkową

– kręcenie się na karuzeli

– bujanie się na huśtawce

– podejście do nieznajomych dzieci

– zabawa z dziećmi, które nie są znane dziecku

– …

😯 codzienności w domu

– ciemność

– duchy pod łóżkiem / w szafie

– hałas

– burza

– cisza

– mruganie światłami

– dzwonek do drzwi

– szum wody w kranie i / lub pod prysznicem

– ciepła /zimna woda

– mycie włosów

– suszenie włosów suszarką

– schodzenie ze schodów

– odgłosy kuchni (robot, młynek, młotek)

– …

😯 zwierzęta

– małe /duże

– zaczepiające /ignorujące obecność dziecka

– nie wydające odgłosów /głośne

– …

😯 wizyty w gabinecie lekarskim, stomatologicznym, czy fizjoterapii…

– igły

😯 uroczystości rodzinne

– …

Mogłabym wymieniać sytuacje, gdzie maluch mówi, że się boi lub okazuje strach trzęsąc się, płacząc, krzycząc lub wtulając się we mnie. Jako rodzice /opiekunowie nie raz mieliście do czynienia z momentem, kiedy ten mały człowiek robił się jeszcze mniejszy właśnie ze strachu.

Cokolwiek byłoby źródłem strachu dziecka – nie umniejszam jego powagi. Tulę, głaszczę i cichutko pytam szkraba, co sprawiło, że się boi. Ta bliskość uspokoi malca i da mu poczucie bezpieczeństwa.

Bądźmy opoką wystraszonemu dziecku, a gdy uspokoi się w naszych ramionach – będzie można spróbować wyjaśnić mu, że strach po prostu jest i wszyscy go odczuwają.

Przypominam sobie, jak reagowałam, gdy dopadał mnie strach.🤔 W pierwszej chwili:

👉 szukałam wsparcia w kimś obok (choćby spojrzenia, dotyku dłoni),

👉 szukałam pomocy,

👉 starałam się wyciszyć i uspokoić.

Ale przede wszystkim nabierałam fizycznego dystansu do tego, co mnie wystraszyło.

Każdy czegoś się boi. Każdy! Trzeba to sobie uświadomić, by móc jak najlepiej wesprzeć wystraszone maleństwo. Często w chwilach strachu sami stajemy się bezbronni. A taki młody człowiek? Strach pomyśleć 😯😉

Urszula Przekop

https://nianiablog.pl/